لا اله سرمایه‌ی اسرار ما
رشته‌اش شیرازه‌ی افکار ما
حرفش از لب چون بدل آید همی
زندگی را قوّت افزاید همی
نقش او گر سنگ گیرد دل شود
دل گر از یادش نسوزد گل شود
سخنی که اصل توحید و یکتاپرستی را به صورت مُجمل بیان نموده است واعتقاد به آن، یعنی مقابله با همه‌ی تفکّرات شرک‌آمیز عصر جاهلیّت و تمامی دوران‌ها؛ جمله‌ای که مغز واصل دین اسلام است.
«لا اله الا الله» یعنی هیچ معبود به حقّی غیر از الله وجود ندارد و اوست تنها پرودگار جهانیان و شریکی برایش قابل تصوّر نیست. آنچنان که خداوند تعالی می‌فرماید: «وَإِلَـٰهُكُمْ إِلَـٰهٌ وَاحِدٌ ۖ لَّا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمَـٰنُ الرَّحِيمُ»[۱۶۳،بقره]؛ «خداوند شما، خداوند یکتا و یگانه است و هیچ خدائی جز او که رحمان و رحیم است وجود ندارد.»
«لا اله الا الله» شعائر همه‌ی پیامبران و مقصد تمامی انبیاء است. خداوند در این باره فرموده: «وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ»[انبیاء،۲۵]؛ «ما پیش از تو هیچ پیغمبری را نفرستاده‌ایم، مگر اینکه به او وحی کرده‌ایم: معبودی جز من نیست، پس فقط مرا پرستش کنید.»
لذا خاتم پیامبران و برگزیده‌ی خداوند متعال در ادامه‌ی مسیر سایر انبیاء، خطاب به کفّار قریش فرموده: «قولوا لا اله الا الله تفلحوا»
«لا اله الا الله» تبیین‌کننده‌ی توحید مطلق است و باور به آن، اصل ایمان و تغییر و تبدیل و تشبیه در اعتقاد به آن، عین شرک است. مؤمن به لا اله الا الله باید به زبان و قلب وعمل، اعتقاد خویش را عملی سازد و شروط ایمان به آن را که عبارتند از:علم، یقین، اخلاص، صدق، محبّت، انقیاد و قبول، به جای آورده و تنها خداوند را مطابق آنچه خود مقرّر فرموده عبادت نماید. گفته شده این‌چنین عقیده‌ای تبلور کلمه‌ی شهادتین است که اقرار به توحید خداوند متعال و رسالت رسول گرامیش -صلّی الله علیه وسلّم- می‌باشد. بنابراین اگر کسی از صمیم قلب و از روی علم و یقین و اخلاص و محبّت، انقیاد دین خدا را قبول کند، مستحقّ رضوان خداوند عزّوجل می‌گردد وعدم باور به آن و سبک شمردنش، موجب دوری از رحمت خداوند است و ایمان داریم به این فرموده‌ی پیامبر -صلّی الله علیه وسلّم- که فرموده است: «و ما من عبد قال لا اله الا الله ثم مات علی ذلک الا دخل الجنه»[مسلم]
نظرات